Ploubazlanec

Door technische problemen kan ik niet inloggen op m`n website : www.robertwim.com
En daarom verschijnen de verhalen zo lang als nodig is op deze site.

Op zondag hebben we vanuit Saint Malo een boottocht gemaakt over de rivier de Rance. De tocht duurde 3 uur, we heben veel jachthavens gezien en eilandjes met daar op grote villa`s of oude kasteeltjes. De rivier was op een bepaalde plaats 2,5 km. breed. Het was op de heenvaart bewolkt, maar op de terugweg brak de zon door. We hebben gedurende de hele trip op het bovendek kunnen zitten, en de schrijver van dit relaas kon bij terugkomst in het hotel constateren dat zijn gezicht ernstig (rood) verkleurd was.
In de avond heben we door de oude stad gelopen en daar ook maar weer mosselen gegeten.

Vandaag was de eerste stop Cap Frehel, één van de vele landtongen die Bretagne rijk is. Er staan een paar oude vuurtorens en de natuur is er mooi. Verder was het er vooral erg rustig, je hoorde alleen de golven op de rotsen slaan en het gekrijs van meeuwen. We hebben er en stuk gelopen en van het uitzicht en de relatieve stilte genoten.
Verder, in Pleneuf Val Andre, hebben we in het zonnetje op de boulevard gezeten en wat te eten gehaald. We willen, als het weer het toelaat, buiten eten. We hebben daarvoor alle attributen zoals tafel en klapstoeltjes meegenomen. Zodoende kunnen we enigzins bepalen hoeveel en vaak we willen eten en komen we niet in de verleiding om 2 maal daags een warme en copieuze maaltijd te nuttigen.
En n u zijn we in Plouzbalanec, een plaatsje aan de noordkust van Bretagne. We blijven hier een nacht en gaan morgen naar de zuidkust.

Bretagne 2014

We zijn in Frankrijk, om precies te zijn in Saint Malo, een stad aan de kust in Bretagne.
We zijn vrijdag in de vroege ochtend vertrokken en hebben de eerste nacht in Amiens doorgebracht.
We hadden daar een Bed & Breakfast gereserveerd. Het was een hele knusse kamer en het ontbijt was geweldig.
We werden door de uitbaatster volledig in de watten gelegd. We mochten een plekje in de zeer ruim bemeten tuin uitzoeken en toen we ons in de comfortabele ligstoelen hadden laten zakken werd ons een glas cider en een zoete versnapering aangeboden.
Amiens heeft een mooie kathedraal die we natuurlijk bezocht hebben, een plezierige bijkomstigheid was dat de temperatuur in de kerk rond de 20 graden was terwijl het buiten rond de 35 schommelde. Die temperatuur heeft ons er echter niet van kunnen weerhouden om ook de Hortillonnages te bezoeken, een gebied met drijvende tuinen waar groenten en fruit worden geteeld. Met een speciale platte boot hebben we daar een vaartocht gemaakt. Het werd dus een combinatie van Giethoorn en het Westland, hetgeen ons toch wel weer een vertrouwd gevoel gaf.
Een leuke buurt om rond te lopen is de wijk Saint Leu. De gevels zijn gekleurd en er zijn veel terrassen, de wijk wordt wel Klein Venetië genoemd.

De dag erna moesten we nog ca 400 km rijden om in Sint Malo te geraken. Onderweg was een stop gepland in Mont Saint Michel.
De dag begon bewolkt maar al spoedig barstte er een hevig noodweer los. Er ontstonden veel files en bij de tolpoorten was het ook enorm druk. Het was dan ook veel later dan we gepland hadden toen we in Mont Saint Michel aankwamen.We hebben nog overwogen om de plaats voorbij te rijden omdat het erg regende, maar toen we op de parkeerplaats kwamen werd het droog en kwam de zon tevoorschijn.We werden met een shuttlebus naar de stad gereden, daar aan gekomen bleek de ellende nog niet voorbij te zijn. De stroom was uitgevallen en daardoor was er in de restaurants bijna niets te koop.

Richting Saint Malo kwamen we weer in een file, zodat we pas tegen 5 uur in het hotel aankwamen. Inplaats van op bed te gaan liggen om bij te komen van de vermoeienissen zijn we direkt naar de stad gaan lopen. We hebben een tocht gemaakt met een treintje binnen de ommuurde stad. Daar hebben we ook op een terras wat gegeten. Er traden door de gehele stad op diverse plaatsen diverse artiesten op.
Na de maaltijd hebben we nog een wandeling over de stadswallen gemaakt waar we een schitterend uitzicht hadden over de zee.

Malaga vertrek

Gisterenavond zijn we toch nog even naar de kust gereden. We hebben op het strand van Benalmadena op een terras wat gegeten en hebben er een beetje rondgekeken.

Morgen hoeven we pas om 19.00 uur op het vliegveld te zijn, dus rijden we nog naar El Torcal, een natuurgebied ca. 50 km van Malaga.

Als het goed is gaan we om 19.50 uur de lucht in en zijn we om 22.45 in Rotterdam.

En dan zit het er echt op. We hebben een heel drukke en vermoeiende maar mooie reis achter de rug.

Tweede dag in Malaga

Vrijdag hebben we ontbeten in een zaakje in een smal straatje in de buurt van het hotel. Van daaruit was het nog maar een paar minuten naar het Picasso museum, waarvoor we via de E mail al kaartjes hadden gekocht. We hebben er een uurtje rond gekeken en zijn veel over Picasso te weten gekomen. Volgende stop : Alcazaba, een bouwwerk dat natuurlijk weer op een hoge heuvel ligt. En zo worden we niet alleen cultureel bijgeschoold maar verbranden en passant ook nog de nodige alhier opgebouwde calorieën. Het was afzien, maar wel de moeite waard. Als we hijgend in de bovenste afdeling zijn aangekomen zien we dat er ook een lift is. Die hebben we maar gebruikt om beneden te komen.

Vanuit de haven vertrekt er een rondvaart boot. We stappen er op en maken een tochtje van een uur op open zee.

Het is weer loeiheet geworden en we besluiten naar het hotel te gaan om wat te schrijven en voorbereidingen te treffen voor terugreis, want morgen is het zover, het zit er op.

Eerste dag in Malaga

Donderdag, richting Malaga, de laatste stop in deze toch wel drukke reis. Via tolwegen zijn we snel in de stad waar het verkeer heel druk is, we rijden maar één keer verkeerd en zijn om 12 uur bij het hotel waar we pas om 2 uur kunnen inchecken. Gelukkig is de kamer klaar en kunnen we naar boven. Na een kort moment van rust en bezinning gaan we de stad in, we vinden het een mooie stad, er blijkt genoeg te doen te zijn en we besluiten om morgen het e.e.a. te gaan bekijken. Na een duik in het zwembad maar weer de stad in om wat eetbaars te vinden, dat blijkt geen probleem, het aanbod is overweldigend. Toch worden het maar weer tapas en ze smaken weer best. Op zoek naar een ijsje als dessert worden we door een meisje aangeklampt die vindt dat we nog maar een flamencoshow moeten meemaken. We laten ons overhalen en worden door het meisje naar de straat gebracht waar we moeten zijn. We kunnen direkt naar binnen en vinden een mooi plaatsje, krijgen een bordje olijven voorgeschoteld en een drankje en moeten nog een poosje wachten tot het spektakel losbarst. Deze keer zijn er maar 3 mensen die optreden maar het resultaat is er niet minder om, ook deze keer was het weer geweldig.

Ronda

Woensdag na het ontbijt op het balkon van onze kamer ging het richting Ronda. De locatie van het hotel aldaar hadden we als favoriet opgeslagen in onze Tommy. Voor we gingen rijden kregen we de melding dat de bestemming aan een onverharde weg lag, maar dat gebeurt wel vaker. Toen we echter de melding kregen : ”bestemming bereikt “ zagen we niet alleen een onverharde weg maar ook olijfbomen zover het oog reikte en verder niets. Hier klopte duidelijk iets niet. Na een stukje doorrijden kwamen we langs een olijfoliefabriekje waar de 2 dames die er werkten ons in hun beste Spaans uitlegden hoe we moesten rijden om ons einddoel te bereiken. We wisten in ieder geval in welke richting we moesten rijden en na weer een poosje stond er een bord langs de kant van het pad waarvan we de achterkant bekeken, toch maar even stoppen en zien wat er op de andere kant staat, en ja hoor : Hotel Molino de Arco ! Een kilometer verderop en voorzichtig rijdend over een gravelpad zien we een wit bouwwerk opdoemen, het blijkt ons onderkomen voor een nacht te zijn.

Na ingecheckt te hebben zijn we naar Ronda gereden dat 10 km verderop blijkt te liggen. We hebben er de beroemde kloof bekeken en er wat door de smalle en steile straatjes gewandeld. Het is erg druk in de stad,er blijkt een festival aanstaan de te zijn waarin stierenvechten centraal staat. De straten zijn versierd en er heerst een vrolijke stemming Als het 3 uur is sluiten de winkels en begint de siësta, het is binnen een paar minuten uitgestorven, we besluiten ook te gaan rusten en dan wat te gaan zwemmen.

Het hotel is gelegen in een voormalig landgoed uit de 18^de eeuw. Het heeft 18 kamers en een heel grote tuin met daarin een koel zwembad. De kamer is geweldig, we hebben een woonruimte met vide en een aparte slaapkamer, aparte airco in de kamers en een goede internet verbinding. Als we `s avonds naar het restaurant gaan (er is in de zeer wijde omtrek geen ander restaurant te vinden) komen we eerst op een stuk grasland terecht waar wat gedekte tafeltjes staan. Al we vragen waar de ingang van het restaurant is krijgen we de melding dat we al in het restaurant zijn en of we maar een tafeltje willen uitzoeken. We hebben er geweldig lekker gegeten, de tonijn was overheerlijk en ook het dessert was heel apart. Wij vinden dit hotel één van de allerbeste hotels waar we geweest zijn, het is prachtig gelegen en erg rustig, het interieur is heel mooi en de verzorging is ook top. Kortom, een hotel om nog eens terug te komen.

Jerez de la Frontera en Gibraltar

Dinsdag reden we naar Jerez de la Frontera. We hadden kaartjes voor de voorstelling van de beroemde Andalusische Rijschool. Omdat we te vroeg waren konden we nog deelnemen aan een excursie in de bodegavan Sandeman en zo zaten we om 11.15 uur aan de sherry.

De voorstelling begon om 12 uur en was in één woord fantastisch !

Volgende stop : Gibraltar. Het kostte een paar minuten om de grens over te komen, er waren nog meer mensen die hetzelfde plan als wij hadden. We wilden een ritje gaan maken met de kabelbaan, maar het viel niet mee om die te vinden. Dus eerst maar weer op een terrasje aan het strand om wat bij te komen. Daarna reden we naar het Europa Point, de zuidelijktse punt van het Iberisch schiereiland. Er was daar een info zodat we daar de weg konden vragen naar de kabelbaan. Met de kabelbaan werd je 500 meter omhoog vervoerd, als je uitstapte wemelde het direkt van de apen, die af en toe best agressief waren. Eén meneer dacht een ijsje voor zichzelf te hebben maar d aar dacht die aap anders over. Toen we weer op de begane grond waren reden we uitgeput naar het hotel. Net over de grens in Spanje. De kamer had een prachtig uitzicht over de baai en de rots van Gibraltar.

Cadiz

Maandag zijn we naar de tourist info gegaan en hebben daar de nodige informatie over Cadiz ingewonnen. Cadiz is de oudste stad van Europa en ligt op een schiereiland. We konden uit 4 routes kiezen die d.m.v. strepen in verschillende kleuren op het wegdek zijn gemarkeerd. We kozen voor de gele route, de voerde langs de bastions aan de buitenzijde van de stad, kwam door her park Genoves en eindigde bij hget strand waar we het bastion Santa Catalina hebben bezocht.

Terug liepen we door een levendige wijk met barretjes en restaurants, we kwamen bij de centrale markt waar we kaas hebben gekocht. En via het shoppingcentre waren we weer terug in het hotel waar we uitgeput op bed vielen. In de middag hebben we gezwommen en `s avonds lekker gegeten op een terras in de buurt.