Na een snelle rit van Rijswijk naar Rotterdam kwamen we om ca 1 uur aan bij de cruise terminal.Het was er een drukte van belang, er was maar net een plekje om de bagage uit de auto te halen en afscheid te nemen van Paul. Er stond een enorme rij mensen die blijkbaaar het zelfde idee hadden gehad als wij en een cruise naar Noorwegen wilden maken.De koffers konden we snel afgeven en daarna mochten we aansluiten in de rij die de terminal binnen schuifelde. we kregen binnen een gezondsheidsverklaring uitgereikt die we mochten invullen en daarna weer in de rij om daaadwerkelijk in te checken. Het heeft ons een half uur gekost om de incheckbalie te bereiken die door ca. 15 mensen werd bemand. Achteraf gezien ging het toch nog vlot, er gaan wel 1300 mensen aan boord.
Daarna via de kade en een loopplankje aan boord ! Nu ging het echtt beginnen.
We hadden onze hut als snel gevonden en konden konstateren de de foto van de hut die op het internet hadden gezien met een groothoeklens was genomen. Toch is hij ruim genoeg en alles wat je je maar wensen wilt is er. Er stond een mandje klaar met aardbeien in chocolade en één van de Indonesische bemanningsleden kwam ons zeggen dat hij Andre heet en tijden de reis ons en onze hut gaat verzorgen.
We krijgen dagelijks een krantje met daarin alle wetenswaardigheden en programma`s van die dag. Dat liegt er niet om, je wordt echt de hele dag bezig gehouden.
We zagen dat er om 2 uur een rondleiding werd gehouden door /over het schip. dus snel van dek 1 (waar wij resideren) naar dek 9 om de presentatie bij te wonen. We kregen kort en bondig uitgelegd waar alle aktiviteiten plaatsvinden en op welke tijden er waar werd gedineerd etc.
Toen we maar net klaar waren met de rondgang werden we dringend doch vriendelijk verzocht ons naar dek 3 te begeven en plaats te nemen onder reddingsboot nummer 8. Boot 8 wordt onze tijdelijke verblijfplaats en middel van vervoer als we onverhoopt op een ijberg, ander schip of anderszins botsen. Er werd uitgelegd hoe je het reddingsvest moet omdoen en hoe je onder alle omstandigheden kalm moet blijven. dat was dan de verplichte 'safetydrill'.
Ondertussen hadden we natuurlijk wel honger gekregen, De restaurants waren echter nog niet open, i.v.m besmetting was men alles grondig aan het schoonmaken en opnieuw aan het inrichten. Gelukkig vonden we ,ergens waar we niet mochten zijn, een paar schalen met daarop coockies, speculaas en stroopwafels.Zo konden we de ergste honger stillen. Tijd om de thee binnen op te drinken was er niet, we wilden wel aan dek zijn als de trossen werden losgesmeten. Op de kade was een shanty koor aan het zingen en doordat het plotseling goed weer was geworden was het aan de wal ook erg druk met mensen die ons kwamen uitzwaaien. we vertrokken iets later dan gepland en werden begeleid door een waterspwuwende boot van de havendienst, echt een indrukwekkende ervaring !
Onderweg, bij Vlaardingen, werden we uitgezwaaid door Jeanine en Kees en Toos en Henk. Doordat we verrekijkers bij ons hadden konden we ze goed zien en via de telefoon hebben we een laatste kontakt gehad.
We haaden maar net de tijd oms ons te verkleden voor het eerste diner aanboord.
We hadden gereserveerd in de Pinnacle Grill, het meest exclusiefe restaurant aan boord. zo exclusief dat je er voor moet bijbetalen. Maar dat hadden we wel verdient na alle ontberingen van de eerste dag. In de hut zagen we 2 envelopjes die we eerder niet hadden gezien, er zaten 2 vouchers in voor een diner in de Pinnacle Grill. Een kadootje van onze reisagent. Het was een geweldig diner en een mooie ambiance.
De ribeyesteak die ik had uitgekozen was nogal fors uitgevallen. Toen de ober dit in het voorbijgaan aanschouwde onlokte dit bij hem de opmerking : 'Als u de andere helft van de koe wilt hebben, geeft u maar een seintje hoor ! '
Om 21.30 was er een show waar we bij wilden zijn. Omdat we direct na het diner naar de zaal waren gegaan hadden we plaatsen vlakbij het podium. Bij het begin van de show zat de zaal vol. Er werd, afgewisseld met muziek en dans, uitgelegd wat we de komen dagen aan boord konden doen en verwachten.
Het laatste uurtje van de dag hebben we in het casino doorgebracht, we hebben een kleinigheid gewonnen en weer verspeeld, maar dat schijnt zo te horen.
We gingen afgepeigerd te kooi.
Maar het was een dag op nooit te vergeten !